MySQL VS PostgreSQL

MySQL

MySQL is een van 's werelds populairste relationele open-source databasemanagementsystemen (RDBMS). Het werd voor het eerst uitgebracht in 1995 en werd ontwikkeld door het Zweedse bedrijf MySQL AB, dat later werd overgenomen door Sun Microsystems in 2008 en vervolgens door Oracle Corporation in 2010. Het is een van de vele SQL databases, inclusief SQLite.

Oracle blijft MySQL ontwikkelen en ondersteunen en biedt gratis community- en betaalde commerciële edities met extra functies en ondersteuning.

Bekend om zijn snelheid, betrouwbaarheid en gebruiksgemak, werd MySQL snel populair, met name in webdevelopment, als een belangrijk onderdeel van de LAMP (Linux, Apache, MySQL, PHP/Perl/Python) stack.

Het wordt veel gebruikt voor verschillende toepassingen, variërend van kleine persoonlijke projecten tot grootschalige bedrijfssystemen. Het is de backend-database voor veel populaire contentmanagementsystemen (zoals WordPress, Joomla en Drupal) en webapplicaties. Hoewel nieuwere versies in eerste instantie gericht waren op snelheid en eenvoud, hebben ze meer geavanceerde functies opgenomen om SQL-compliance en -mogelijkheden te verbeteren.

PostgreSQL

PostgreSQL, vaak simpelweg "Postgres" genoemd, is een krachtig, open-source object-relationeel databasemanagementsysteem (ORDBMS). De ontwikkeling van het spel is ontstaan uit het Ingres-project aan de Universiteit van Californië - Berkeley, dat in 1986 van start ging. Het wordt ontwikkeld en onderhouden door een wereldwijde community van ontwikkelaars en bedrijven, bekend als de PostgreSQL Global Development Group.  

PostgreSQL is er trots op dat het zich sterk houdt aan de SQL-standaarden, uitbreidbaarheid, robuustheid en dat het is gericht op gegevensintegriteit. In tegenstelling tot MySQL, dat zich in eerste instantie richtte op het RDBMS, bevat PostgreSQL objectgeoriënteerde functies.

Het ondersteunt complexe query's, geavanceerde gegevenstypen en krachtige functies zoals transactionele integriteit, gelijktijdigheidscontrole (MVCC) en uitbreidbaarheid. Gebruikers kunnen hun eigen gegevenstypen, functies en operators definiëren.

Dit maakt het tot een populaire keuze voor complexe analytische applicaties, data warehousing, georuimtelijke databases (via de PostGIS-extensie) en applicaties die hoge niveaus van betrouwbaarheid en gegevenscorrectie eisen. De permissieve open-source licentie draagt ook bij aan de brede acceptatie ervan.

De flexibiliteit van PostgreSQL maakt het geschikt voor een breed scala aan use cases, dankzij de krachtige extensies. Tools zoals PostGIS ondersteunen geavanceerde georuimtelijke analyse, terwijl pgvector een efficiënte verwerking van AI-gerelateerde vectorgegevens mogelijk maakt, waardoor PostgreSQL verder gaat dan traditionele relationele workloads.

Typen databases

Het type databasesysteem wordt bepaald door de manier waarop gegevens zijn gestructureerd, opgeslagen en geopend. Hoewel er veel variaties bestaan, zijn Relational Databases en NoSQL databases twee dominante paradigma's in het moderne datamanagement.

Inzicht in de fundamentele verschillen is essentieel bij het kiezen van de juiste technologie voor een specifieke behoefte. Deze vergelijking richt zich op MySQL en PostgreSQL, die beide voornamelijk onder het relationele model vallen.

Relationele databases

Een relationele database, vaak aangeduid als een Relational Database Management System (RDBMS), is al tientallen jaren de hoeksteen van gegevensbeheer.

Ze ordenen gegevens in een tabel of set tabellen (ook relaties genoemd) die bestaat uit rijen (records of tuples) en kolommen (velden of kenmerken). Elke tabel heeft een vooraf gedefinieerde structuur, ook wel schema genoemd, die de gegevenstypen en beperkingen van elke kolom dicteert. De belangrijkste kenmerken zijn:

• Gestructureerde gegevens Gegevens passen elke keer netjes in rijen en kolommen.
• Schema: Een vooraf gedefinieerde structuur dwingt gegevensconsistentie af.
• Relaties : Tabellen kunnen aan elkaar worden gekoppeld met primaire en externe sleutels, waardoor complexe query's mogelijk worden die gegevens uit meerdere tabellen samenvoegen.
• SQL (Structured Query Language) : De standaardtaal die wordt gebruikt voor het definiëren, bewerken en opvragen van gegevens in relationele databases, waaronder bijvoorbeeld SQLite en MySQL.

Relationele databases blinken uit in scenario's die hoge gegevensintegriteit, complexe querymogelijkheden en gestructureerde gegevensconsistentie vereisen. Voorbeelden hiervan zijn financiële systemen, voorraadbeheer en traditionele bedrijfstoepassingen. MySQL en PostgreSQL zijn vooraanstaande voorbeelden van relationele databases.

NoSQL Databases

NoSQL, vaak geïnterpreteerd als 'Niet alleen SQL', omvat een breed scala aan databasetechnologieën die zijn ontwikkeld om de beperkingen van relationele databases aan te pakken, in het bijzonder met betrekking tot schaalbaarheid, prestaties voor enorme datasets en flexibiliteit in het verwerken van ongestructureerde of halfgestructureerde gegevens.

In tegenstelling tot de rigide schemavereisten van RDBMS bieden NoSQL-databases vaak flexibelere datamodellen. Belangrijke kenmerken en typen zijn onder meer:

• Flexibele schema's : Veel NoSQL-databases hebben geen schema of dynamische schema's, waardoor de gegevensstructuur zich gemakkelijk kan ontwikkelen.
• Schaalbaarheid: Vaak ontworpen voor horizontale schaalbaarheid (scale-out) op veel servers, die grote hoeveelheden gegevens en grote hoeveelheden dataverkeer verwerken.
• Document databases : Sla gegevens op in indelingen zoals JSON of BSON (bijvoorbeeld MongoDB, Couchbase).
• Key-value stores : Sla eenvoudige sleutel-waardeparen op (bijvoorbeeld Valkey, Memcached).

Sommige databases bieden afstembare consistentie, maar veel NoSQL-databases geven prioriteit aan beschikbaarheid en partitietolerantie boven strikte consistentie, waarbij soms het BASE-model (Basic Available, Soft State, Uiteindelijk consistent) wordt gehanteerd.

NoSQL-databases zijn zeer geschikt voor big data-applicaties, realtime webapplicaties, contentmanagementsystemen die diverse mediatypen verwerken en scenario's waarbij ontwikkelflexibiliteit en schalen van het grootste belang zijn. Ze bieden alternatieven wanneer de rigide structuur van traditionele relationele databases of schaalbeperkingen lastig worden.

Gegevensbeheer

Effectief gegevensbeheer houdt in dat u de consistentie van gegevens controleert, gelijktijdige gebruikerstoegang (gelijktijdigheid) afhandelt en de integriteit van transacties garandeert. MySQL en Postgres maken gebruik van verschillende strategieën en filosofieën op deze gebieden.

Besturingselement Gegevenstype

PostgreSQL staat alom bekend om zijn strenge aanpak van datatypecontrole. Wanneer gegevens worden ingevoegd of bijgewerkt, wordt deze door PostgreSQL rigoureus gevalideerd op basis van het gedefinieerde gegevenstype en de bijbehorende beperkingen van de kolom.

De bewerking wordt doorgaans geweigerd met een fout als de gegevens niet conform zijn. Deze strikte afdwinging garandeert een hoge mate van gegevensintegriteit door te voorkomen dat ongeldige of impliciet geconverteerde gegevens de database binnenkomen. Expliciet gieten van typen is meestal vereist als conversies noodzakelijk zijn.

In het verleden kon MySQL meer clementie vertonen met betrekking tot validatie van gegevenstypen, afhankelijk van de geconfigureerde SQL-modus. In niet-strikte modi kan het impliciete typeconversie proberen (zoals het converteren van een niet-numerieke tekenreeks naar 0 bij het invoegen in een kolom met gehele getallen) of gegevens die de kolomgroottelimieten overschrijden, stilzwijgend afkappen.

Gelijktijdigheidscontrole

Zowel MySQL (met behulp van de standaard InnoDB storage engine) als PostgreSQL maken gebruik van geavanceerde mechanismen om gelijktijdige toegang door meerdere transacties te managen, met als doel conflicten te voorkomen en tegelijkertijd de doorvoer te maximaliseren. De belangrijkste techniek die beide gebruiken is Multiversion Concurrency Control (MVCC), aangevuld met verschillende vergrendelingsstrategieën (zoals sloten op rijniveau).

PostgreSQL vertrouwt sterk op de MVCC-implementatie, waardoor leesbewerkingen (lezers) kunnen worden uitgevoerd zonder schrijfbewerkingen (schrijvers) te blokkeren en vice versa voor de meeste gebruikelijke transactie-isolatieniveaus. Dit ontwerp presteert goed onder hoge gelijktijdigheid, vooral met gemengde lees/schrijf-workloads. Het standaard transactie-isolatieniveau van PostgreSQL is Read Committed.

De InnoDB-engine van MySQL implementeert ook effectief MVCC, wat vergelijkbare voordelen biedt als lezers schrijvers niet blokkeren. Het standaardniveau voor transactie-isolatie is echter Herhaalbaar lezen. InnoDB gebruikt gap locking om spookleesbewerkingen onder dit niveau te voorkomen, wat soms leidt tot een uitgebreidere vergrendeling dan de standaard Read Committed van PostgreSQL in specifieke scenario's.

MVCC (Multiversion Concurrency Control)

Hoewel beide databases MVCC gebruiken om transactie-isolatie en consistente leesbewerkingen te bieden, verschillen de onderliggende implementaties. MVCC werkt door oudere versies van gegevensrijen te onderhouden, waardoor transacties een consistente momentopname van de database kunnen zien zoals deze bestond toen de transactie begon zonder dat dit invloed heeft op gelijktijdige wijzigingstransacties.

PostgreSQL implementeert MVCC door meerdere versies van rijen direct op te slaan op de gegevenspagina's van de tabel. Wanneer een rij wordt bijgewerkt of verwijderd, wordt de oude versie niet onmiddellijk verwijderd, maar gemarkeerd als verlopen ten opzichte van specifieke transactie-id's. Deze verlopen rijen worden later fysiek verwijderd door een opruimproces genaamd VACUUM, dat essentieel is voor het vrijmaken van opslagruimte en het voorkomen van fouten in de omloop van transactie-id's. Regelmatige en goed afgestemde VACUÜM-bewerkingen zijn essentieel om de prestaties van PostgreSQL te behouden.

Aan de andere kant implementeert de InnoDB storage engine van MySQL MVCC met behulp van een apart gebied, het undo log- of rollback-segment genaamd. Wanneer een rij wordt gewijzigd, wordt de oude versie van de gegevens naar het logboek voor ongedaan maken gekopieerd. Transacties die een oudere weergave vereisen van de gegevens die zijn gelezen uit dit logboek voor ongedaan maken.

Uiteindelijk hangt de keuze tussen MySQL en PostgreSQL sterk af van de specifieke vereisten van uw applicatie en uw vermogen om deze te ondersteunen.

MySQL schittert vaak in scenario's waar leesintensieve prestaties, eenvoud en installatiegemak voorop staan. Het is een oude favoriet voor rechtlijnige webapplicaties, contentmanagementsystemen en e-commerceplatforms, vooral waar snelle ontwikkeling essentieel is. Het wijdverbreide gebruik betekent ook een enorme pool van beschikbare ontwikkelaars en resources.

Postgres, met de nadruk op strikte SQL-compliance, robuuste functies voor gegevensintegriteit en de mogelijkheid om complexe vragen en geavanceerde gegevenstypen te verwerken, is vaak de voorkeurskeuze voor complexe analytische systemen, data warehousing, financiële applicaties, wetenschappelijke onderzoeksdatabases en systemen die georuimtelijke capaciteiten nodig hebben (via PostGIS).

De uitbreidbaarheid en focus op correctheid maken het ideaal voor applicaties waar data-validiteit en ingewikkelde bewerkingen van cruciaal belang zijn, zelfs als het in eerste instantie een iets steilere leercurve kan presenteren dan MySQL.