Wat is een gedecentraliseerde blockchain?
Wat is een gedecentraliseerde blockchain?
Blockchaintechnologie en blockchains hebben de manier waarop we over gegevens, vertrouwen en transacties in het digitale tijdperk denken, revolutionair veranderd. In wezen is een gedecentraliseerde blockchain een gedistribueerd grootboeksysteem dat zonder een centrale autoriteit functioneert en in plaats daarvan vertrouwt op een netwerk van deelnemers om informatie te valideren en vast te leggen.
Deze nieuwe structuur elimineert enkelvoudige faalpunten (single points of failure) en geeft gebruikers meer zeggenschap over hun gegevens en activa. In tegenstelling tot traditionele gecentraliseerde systemen, waar een enkele entiteit, zoals een bank of overheid, de handelingen overziet, distribueren gedecentraliseerde blockchains deze macht over een wereldwijd netwerk van knooppunten, wat voor transparantie, veiligheid en robuustheid zorgt.
Het Web3-concept van decentralisatie in blockchainsystemen komt voort uit de behoefte om omgevingen zonder vertrouwen te creëren, waar deelnemers zonder tussenpersonen kunnen interageren. Deze innovatie is in 2009 begonnen met Bitcoin en heeft zich daarna verder verspreid over allerlei toepassingen, variërend van financiën tot toeleveringsketens.
In dit artikel zullen we onderzoeken wat gedecentraliseerde finance op blockchains zoals Bitcoin en Ethereum werkelijk betekent, de nieuwe voordelen en uitdagingen, voorbeelden uit de praktijk, historische evolutie, impact op het bedrijfsleven, toekomstige trends, en hoe infrastructuurleveranciers zoals OVHcloud deze ecosystemen ondersteunen. Door gedecentraliseerde blockchains te begrijpen, kunnen bedrijven en individuen hun potentieel benutten voor veiligere, efficiëntere en eerlijkere digitale interacties.
Wat betekent decentralisatie in blockchain?
Een gedecentraliseerd blockchainnetwerk is een peer-to-peer systeem waar gegevens op meerdere knooppunten worden opgeslagen en beheerd in plaats van in één centrale database. Elk knooppunt in het netwerk heeft een kopie van het volledige grootboek en transacties worden geverifieerd via consensusmechanismen zoals proof-of-work of proof-of-stake. Deze grondslag zorgt ervoor dat geen enkele entiteit zeggenschap uitoefent over het hele netwerk, waardoor het bestand is tegen censuur en manipulatie.
In wezen betekent decentralisatie het verdelen van autoriteit en beslissingsmacht over de deelnemers. In een gedecentraliseerd netwerk kunnen gebruikers bijvoorbeeld nieuwe wijzigingen voorstellen, transacties valideren en zelfs de regels van het protocol aanpassen door middel van gemeenschapsgestuurde processen. Dit staat in schril contrast met gecentraliseerde systemen, waar een bestuursorgaan de voorwaarden dicteert. Volgens schattingen binnen de sector leggen meer dan 80% van alle blockchainprojecten vandaag de dag de nadruk op decentralisatie om vertrouwen en inclusiviteit te bevorderen. Dit maakt wereldwijde deelname mogelijk, zonder geografische of institutionele hindernissen.
Gedecentraliseerde blockchains werken volgens de principes van onveranderlijkheid en transparantie. Zodra gegevens aan de keten zijn toegevoegd, kunnen ze niet meer worden gewijzigd zonder een consensus binnen het netwerk, waardoor een fraudebestendige registratie ontstaat. Dit is bijzonder waardevol in scenario's waarin een historie geverifieerd moet kunnen worden, zoals financiële transacties of juridische overeenkomsten. Naarmate blockchain meer geaccepteerd raakt, met voorspellingen die aangeven dat de totale marktgrootte van blockchain tegen 2030 meer dan $ 1 biljoen zal bedragen, wordt het begrijpen van deze netwerken cruciaal voor ondernemingen die van plan zijn ze in hun activiteiten op te nemen, zelfs als het niet iets is zoals Bitcoin.
Belangrijke kenmerken van een gedecentraliseerd systeem
Decentrale systemen worden gekenmerkt door diverse hoofdeigenschappen waarmee ze verschillen van traditionele architecturen. Allereerst is er distributie: de zeggenschap is verspreid over talrijke knooppunten, die allemaal bijdragen aan het onderhoud en de instandhouding van het netwerk. Deze redundantie verbetert de fouttolerantie; als één knooppunt faalt, blijven andere knooppunten zonder onderbrekingen functioneren.
Een ander belangrijk kenmerk van blockchains is hun consensusgedreven benadering van digitale besluitvorming. Deelnemers stemmen over de geldigheid van transacties met algoritmes die fraude voorkomen, zoals Byzantine Fault Tolerance, wat ervoor zorgt dat er overeenstemming ontstaat, zelfs als sommige knooppunten kwaadaardig handelen. Transparantie is ook van groot belang: elke transactie is openbaar verifieerbaar op het grootboek, waardoor betrouwbare tussenpersonen minder noodzakelijk zijn.
Onveranderlijkheid zorgt ervoor dat digitale gegevens, eenmaal vastgelegd, onveranderd blijven, wat tot een betrouwbare audittrail leidt. Bovendien bevordert decentralisatie inclusiviteit, waardoor iedereen met internettoegang kan deelnemen. De technologie wordt daardoor breed bruikbaar. Studies tonen aan dat gedecentraliseerde netwerken zoals blockchains transacties qua kosten tot 10 keer efficiënter kunnen verwerken dan gecentraliseerde tegenhangers, doordat kosten van tussenpersonen worden geschrapt.
De beveiliging van nieuwe en bestaande blockchains, zoals Bitcoin, wordt versterkt door cryptografische technieken, waarbij privésleutels gebruikers exclusieve controle over hun activa geven. Ten slotte wordt schaalbaarheid – nog steeds een uitdaging – opgepakt met innovaties zoals sharding, wat het netwerk in kleinere, beheersbare stukken verdeelt. Deze kenmerken maken gedecentraliseerde systemen ideaal voor toepassingen die hoge betrouwbaarheid en volmondige gebruikers vereisen.
Hoe decentralisatie beveiliging van en vertrouwen in blockchain verbetert
Decentralisatie verbetert fundamenteel de beveiliging door nieuwe enkelvoudige aanvalspunten te elimineren. In gecentraliseerde systemen kan een inbraak op één server het hele netwerk in gevaar brengen. Aanvallers moeten in gedecentraliseerde blockchains echter een meerderheid van de Bitcoin-nodes compromitteren – vaak duizenden wereldwijd – om gegevens te wijzigen. Deze opdeling maakt hacks exponentieel moeilijker en kostbaarder.
Vertrouwen in blockchains wordt opgebouwd door cryptografische bewijzen en consensusmechanismen. Gebruikers hoeven geen centrale autoriteit te vertrouwen; in plaats daarvan vertrouwen ze op digitale wiskundige verificatie. Zero-knowledge proofs maken bijvoorbeeld validatie mogelijk zonder gevoelige informatie te onthullen, waardoor privacy wordt behouden en integriteit wordt gewaarborgd. Verslagen over de bedrijfstakken vermelden dat gedecentraliseerde netwerken het aantal fraude-incidenten met wel 70% hebben verminderd in sectoren zoals financiën, waar vertrouwen essentieel is.
Bovendien is men door decentralisatie beter bestand tegen censuur. Overheden of bedrijven kunnen het netwerk niet gemakkelijk platleggen, zoals blijkt uit gevallen waarbij gecentraliseerde cryptovalutaplatforms werden geblokkeerd tijdens politieke onrust. Dit vertrouwensloze model wordt gemakkelijker geaccepteerd: er zijn meer dan 100 miljoen actieve blockchain-portemonnees wereldwijd. Dit weerspiegelt het groeiende vertrouwen in deze systemen.
Door macht te verdelen, vermindert decentralisatie ook bedreigingen van binnenuit, aangezien geen enkele entiteit de absolute controle over het systeem heeft. Dit leidt tot eerlijkere ecosystemen, waar gebruikers het bestuur kunnen controleren en eraan kunnen deelnemen. Dit versterkt het vertrouwen nog meer.
Voordelen en beperkingen van gedecentraliseerde blockchainsystemen
De voordelen van blockchains en gedecentraliseerde architecturen zijn betekenisvol, te beginnen met ongeëvenaarde transparantie. Elke transactie wordt vastgelegd in een openbaar grootboek, toegankelijk voor iedereen, wat verborgen kosten of manipulaties minimaliseert die gebruikelijk zijn in gecentraliseerde financiële systemen. Door deze crypto-openheid kunnen cryptovaluta en andere platforms triljoenen aan financiële waarde verwerken zonder traditionele controle.
Vertrouwen is inherent ingebouwd, aangezien crypto-deelnemers elkaars acties verifiëren via consensus. Dit vermindert de afhankelijkheid van derden. In een zakelijke context vertaalt dit zich naar snellere betalingen — vaak in minuten in plaats van dagen — en lagere IT-kosten, waarbij sommige gedecentraliseerde platforms 90 % lagere kosten melden dan banken.
Bestendigheid tegen censuur is een ander belangrijk voordeel. Gedecentraliseerde systemen opereren wereldwijd, buiten bereik van een enkele digitale jurisdictie, en beschermen gebruikers in restrictieve omgevingen. Tijdens een economische crisis hebben gedecentraliseerde valuta bijvoorbeeld stabiele alternatieven geboden, waardoor het vermogen van miljoenen mensen behouden bleef.
Bovendien bevorderen deze digitale architecturen innovatie door opensource ontwikkeling mogelijk te maken, waarbij community’s samenwerken aan verbeteringen. Een en ander wordt ook milieuvriendelijker met energie-efficiënte consensusmodellen, waarbij het energieverbruik in nieuwere protocollen met de helft wordt verminderd.
Uitdagingen en risico's (bestuur, schaalbaarheid, energieverbruik)
Ondanks de voordelen staan gedecentraliseerde systemen voor aanzienlijke uitdagingen. Governance voor cryptovaluta is vaak omstreden: besluitvormingsprocessen worden vertraagd door de noodzaak tot wijdverbreide consensus. Dit kan leiden tot cryptovaluta-forks of stilgevallen upgrades. Schaalbaarheid blijft een obstakel; bij populaire netwerken zoals Ethereum zijn opstoppingen ontstaan, waarbij transactiekosten tijdens piekuren flink stijgen.
Energieverbruik is een grote zorg, vooral voor proof-of-worksystemen. Het kan soms overeenkomen met het elektriciteitsverbruik van kleine landen. Hoewel overstappen naar proof-of-stake dit in sommige gevallen met 99% heeft verminderd, blijft de milieu-impact een punt van kritiek.
Beveiligingsrisico's zijn onder andere 51%-aanvallen, waarbij een meerderheidsaandeelhouder de cryptovalutaketen zou kunnen manipuleren, hoewel deze zeldzaam zijn vanwege de hoge kosten die ermee gemoeid zijn. Onzekerheid over wet- en regelgeving blijft ook bestaan: overheden willen gedecentraliseerde activa graag classificeren, wat innovatie zou kunnen verstikken.
Interoperabiliteit tussen ketens is beperkt, wat ecosystemen verdeelt en interacties tussen netwerken bemoeilijkt. Ten slotte wordt de acceptatie door gebruikers geremd door de complexiteit, aangezien het beheren van privésleutels technische expertise vereist. Fouten kunnen hierbij leiden tot financiële verliezen.
Gecentraliseerde vs gedecentraliseerde blockchain: Belangrijke verschillen
Gecentraliseerde blockchains, die door een enkele entiteit worden beheerd, bieden snelheid en eenvoud, maar ten koste van technologische kwetsbaarheid. Gedecentraliseerde blockchains verdelen de zeggenschap, wat de beveiliging verbetert maar complexiteit introduceert. Belangrijke verschillen zijn onder andere autoriteit: gecentraliseerde systemen hebben een bestuursorgaan, terwijl gedecentraliseerde systemen vertrouwen op consensus binnen de gemeenschap.
De prestaties variëren; gecentraliseerde ketens verwerken duizenden transacties per seconde, terwijl gedecentraliseerde ketens vaak een lagere doorvoer hebben vanwege consensusoverhead. Gedecentraliseerde systemen excelleren echter in robuustheid, omdat ze geen single point of failure kennen.
Kostenstructuren voor digitale opties verschillen ook — gedecentraliseerde systemen elimineren kosten van tussenpersonen, maar kunnen tijdens drukke periodes tot hogere transactiekosten (gas fees) leiden. Er is meer transparantie in gedecentraliseerde modellen, aangezien grootboeken openbaar zijn, terwijl gecentraliseerde cryptovaluta handelingen kunnen verdoezelen, zoals die in een cryptoblok.
De technologie en use cases binnen finance weerspiegelen dit: gecentraliseerd voor efficiëntie in ondernemingen en gedecentraliseerd voor vertrouwensloze toepassingen, zoals DeFi. Er ontstaan ook al hybriden, die een mix van voordelen bieden voor evenwichtige oplossingen.
Voorbeelden van gedecentraliseerd bestuur in de praktijk
DAO's (decentrale autonome organisaties) zijn het toppunt van gedecentraliseerd digitaal bestuur: ze opereren als organisaties die door code en ballotages binnen een community worden bestuurd, in plaats van door leidinggevenden. Leden bezitten tokens die stemrecht verlenen op voorstellen, van het financieren van projecten tot protocolwijzigingen.
Een DAO kan bijvoorbeeld een schatkist beheren ter waarde van miljarden, met beslissingen die automatisch worden uitgevoerd via een slim contract als het met een stemming is goedgekeurd. Dit elimineert menselijke vooringenomenheid en zorgt voor op resultaten op basis van verdienste. Een opmerkelijke zaak betrof een DAO die $ 150 miljoen ophaalde voor investeringen, wat aantoont hoe gedecentraliseerde structuren kunnen concurreren met traditioneel durfkapitaal.
Uitdagingen zijn onder andere een lage opkomst van stemmers, maar innovaties zoals kwadratische stemprocedures geven de stemmen van minderheden meer zeggenschap. DAO’s hebben wereldwijde samenwerking gestimuleerd, met meer dan 5.000 actieve DAO’s die allerlei initiatieven beheren, van kunstcollectieven tot crypto en technologieontwikkeling.
Blockchain stemprocedures en on-chain governance
Met on-chain governance is het stemmen rechtstreeks in de blockchaintechnologie ingebouwd, waardoor tokenhouders upgrades kunnen voorstellen en kunnen stemmen. Mechanismen zoals vloeibare democratie stellen gebruikers in staat om stemmen te delegeren, waardoor de deelname aan de blockchainserver toeneemt.
Een toepassing in de praktijk is in protocollen waar over upgrades wordt gestemd. Dit zorgt voor verbeteringen zonder centrale zeggenschap. Dit heeft geleid tot snellere aanvaarding en aanpassing door gebruikers, waarbij sommige netwerken veranderingen in weken in plaats van jaren doorvoeren, vergeleken met centrale systemen.
Casestudies tonen aan dat stemmen misbruik voorkomt; community’s hebben kwetsbaarheden via consensus snel gepatcht. Risico's zoals plutocratie — waarbij rijke houders domineren — blijven echter bestaan, hoewel wegingssystemen dit afzwakken.
DeFi-governance: Protocollen en besluitvorming binnen de community
DeFi-platforms zijn een voorbeeld van gedecentraliseerd bestuur, waar gebruikers stemmen over parameters zoals rentevoeten of nieuwe functies. Protocollen verdelen governance-tokens, wat deelname stimuleert en een gevoel van eigenaarschap onder belanghebbenden bevordert.
In één geval paste een DeFi-project zijn uitleenmodel aan via een stemming binnen de community, waardoor de liquiditeit met 200% toenam. Deze bottom-up benadering bevordert innovatie. De totale financiële waarde die nu in DeFi is weggezet, bedraagt meer dan $ 100 miljard.
Besluitvorming binnen de community, blok voor blok, zorgt dat de keten op de behoeften van gebruikers is afgestemd. Uitdagingen op het gebied van technologische coördinatie kunnen de reacties van het blok op verschuivingen op de financiële markten echter vertragen.
Historische ontwikkeling van blockchaindecentralisatie
Bitcoin en later Ethereum introduceerden digitale decentralisatie in 2009 als reactie op financiële centralisatie. Hierdoor ontstond een peer-to-peer elektronisch monetair systeem. Zijn proof-of-work consensus verdeelde de kracht om te minen. Dit voorkwam dat één entiteit alles in de hand had.
Ethereum bouwde in 2015 hierop voort door slimme contracten voor programmeerbare decentralisatie toe te voegen. Deze verschuiving maakte de ontwikkeling van complexe applicaties mogelijk, die zich uitbreidden van valuta naar volledige ecosystemen.
Deze groei leidde tot meer aanvaarding: de marktkapitalisatie van Bitcoin overschreed $ 1 biljoen, wat weer duizenden gedecentraliseerde projecten tot gevolg had.
Slimme contracten automatiseren overeenkomsten, waarbij clausules worden uitgevoerd wanneer aan de voorwaarden is voldaan. Dit maakt programmeerbaar bestuur mogelijk. Dit stelt DAO's in staat om regels autonoom uit te voeren, waardoor menselijke interventies minder vaak nodig zijn.
Deze verschuiving heeft het gebruik in allerlei bedrijfstakken radicaal veranderd, van automatische verzekeringsuitkeringen tot escrow-diensten. De upgrade van Ethereum naar 2.0 verbeterde dit en hierdoor nam de efficiëntie toe.
Mijlpalen zijn onder andere de lancering van Bitcoin, de ICO van Ethereum in 2014, de DAO-hack in 2016, wat de focus op beveiliging legde, en de DeFi-boom in 2020. Recente ontwikkelingen, zoals layer-2-oplossingen, hebben de decentralisatie van blokken verder opgeschaald.
De impact van decentralisatie op vele bedrijfstakken
Decentralisatie kan in allerlei digitale bedrijfstakken tot veranderingen leiden. Hiertoe behoren bijvoorbeeld:
- Financiële dienstverlening: Decentralisatie heeft met DeFi de financiële markten ontwricht, waarbij leningen verstrekken, leningen aanvragen en handel zonder banken mogelijk is. Tot de toepassingen behoort financial yield farming, waarbij gebruikers rendementen verdienen die traditionele spaarrentes met een factor 10 of meer overtreffen.
- Transparantie in de toeleveringsketen: In toeleveringsketens volgen gedecentraliseerde grootboeken goederen onveranderlijk, waardoor fraude wordt verminderd. Een voorbeeld uit de voedselindustrie volgde producten van boerderij tot tafel, waardoor de terugroeptermijnen met 80% werden verkort. Vertrouwensloze samenwerking maakt veilige partnerschappen mogelijk zonder tussenpersonen. Dit stroomlijnt handel en commercie wereldwijd.
- Gegevensvertrouwelijkheid: Gedecentraliseerde systemen geven gebruikers de macht over het gebruik en de controle van gegevens via zelf-soevereine identiteiten. Dit verbetert de financiële privacy, met versleutelde opslag die inbreuken voorkomt.
Gedecentraliseerde finance in opkomende economieën
Opkomende en ontwikkelingslanden kunnen aanzienlijke voordelen halen uit DeFi, zoals crypto, omdat de technologie gelijktijdig drie chronische pijnpunten aanpakt: beperkte beschikbaarheid van banken, dure overschrijvingen en onstabiele lokale valuta. 1,7 miljard volwassenen wereldwijd blijven "ongebankierd", hoewel twee derde een smartphone bezit. Digitale DeFi-applicaties veranderen die telefoons in kleine, grensoverschrijdende bankfilialen. Hiermee kunnen gebruikers financiële waarde opzijzetten, rendement verdienen en binnen enkele minuten in plaats van weken krediet verkrijgen.
- Microsparen en rendement: Traditionele microspaarprogramma's betalen vaak bijna geen rente, omdat lokale banken kleine rekeningen niet winstgevend kunnen exploiteren. DeFi-kluizen die zelfs stortingen van een paar cent accepteren, automatiseren de backend, elimineren de overhead van een filiaal en geven hogere rendementen door — soms 5–10 procent per jaar — aan depositohouders. Omdat slimme contracten uitbetalingen on-chain uitvoeren, zien spaarders de rente in realtime toenemen, wat het vertrouwen en de financiële geletterdheid vergroot.
- Goedkope overschrijvingen: Migrantenarbeiders stuurden in 2024 $ 860 miljard naar huis, waarbij ze gemiddeld 6 procent verloren aan tussenpersonen. DeFi-overschrijvingen die op stablecoins zijn gebouwd, worden binnen een minuut uitgevoerd en kosten een paar cent aan netwerkkosten. Gezinnen ontvangen dit geld rechtstreeks in een portemonnee, waardoor ze wachtrijen bij contante uitbetalingen en exorbitante valutawissels omzeilen. Sommige portemonnees converteren automatisch een deel van de binnenkomende fondsen in inflatiebestendige activa, zoals getokeniseerde Amerikaanse staatsobligaties, waardoor huishoudens worden beschermd tegen devaluatie van de binnenlandse valuta.
- Krediet voor het volk: Zelfstandige straatverkopers en kleine boeren hebben zelden het onderpand of de kredietgeschiedenis die commerciële banken vereisen. DeFi-leningsprotocollen draaien de vergelijking om: onderpand bevindt zich on-chain (bijvoorbeeld getokeniseerde oogstbewijzen of reputatietokens van de community) en de logica voor kredietverstrekking is openbaar, op regels gebaseerd en vrij van vooroordelen. Omdat liquiditeit het resultaat is van een wereldwijd gebruik van een groep kredietverstrekkers die rendement nastreven, zijn de rentetarieven vaak lager dan die van lokale microfinancieringsinstellingen die afhankelijk zijn van kostbare medewerkers in het veld. Gemeenschappen die voorheen leenden tegen 30 procent jaarlijkse rente kunnen werkkapitaal verkrijgen met enkelcijferige percentages, waardoor het huishoudinkomen direct toeneemt.
- Valutastabiliteit via stablecoins: Landen die te maken hebben met inflatie boven de 10 % kijken toe hoe burgers zich wenden tot stablecoins die aan de dollar gekoppeld zijn voor dagelijkse prijzen. Dit creëert een organische buffer tegen macro-economische schokken. Detailhandelaren accepteren betalingen met QR-codes, die onmiddellijk worden uitbetaald in een boekhoudeenheid die iedereen vertrouwt. DeFi wordt hierdoor een parallel monetair systeem dat samen met volatiele binnenlandse valuta bestaat en dit soms terechtwijst.
- Coöperatieve verzekering: Een aan het weer geïndexeerde oogstverzekering die via slimme contracten wordt geleverd, betaalt boeren automatisch wanneer satellietgegevens laten zien dat de neerslag beneden een drempel ligt. Betalingen komen binnen enkele uren aan, niet na maanden, waardoor noodverkopen van vee en zaad worden voorkomen. Omdat de schadebeoordeling algoritmisch is, dalen de administratieve kosten scherp, waardoor dekking voor het eerst betaalbaar wordt.
- Investeren in mensen: Met vooruitstrevende DeFi-protocollen kunnen buitenlandse supporters "leer-tokens" kopen die aan de toekomstige inkomsten van een student zijn gekoppeld. Zo financieren ze opleidingskosten vooraf. Slimme contracten leiden een klein, vooraf gedefinieerd deel van het inkomen na afstuderen terug naar tokenhouders. Dit brengt de drijfveren op één lijn, terwijl het markten met woekerrentes voor particuliere studieleningen omzeilt.
Hoewel deze doorbraken aantrekkelijk zijn, zijn de risico's vergelijkbaar met die in rijkere markten – misbruik van slimme contracten, volatiele rendementen en onduidelijkheden in wet- en regelgeving. Het relatieve opwaartse potentieel is echter groter: het overstappen van een overschrijvingscorridor van 6 procent naar 0,2 procent kosten is levensveranderend in dorpen waar elke dollar telt.
Overheden in Afrika, Zuid-Azië en Latijns-Amerika experimenteren met "regelgevingsspeelvelden" die DeFi-startups tijdelijke licenties verlenen om onder lichtere rapportagevereisten actief te zijn. Dit houdt consumentenbescherming en innovatie in balans.
Voor internationale ontwikkelingshulporganisaties en impact-investeerders biedt DeFi meetbare, realtime transparantie. Alle transacties zijn traceerbaar op openbare grootboeken, waardoor donoren kunnen verifiëren dat microleningen bij de bedoelde ontvangers belanden en dat de rentetarieven aan de vereisten voor eerlijke kredieten voldoen. Deze ingebouwde controleerbaarheid kan corruptie verminderen, wat een blijvend probleem bij hulpverlening is.
Toekomst van gedecentraliseerde blockchaintechnologie
Toekomstige dApps zullen AI integreren voor slimmere interacties, zoals voorspellende analyses in DeFi. Er zijn voorspellingen die inschatten dat er tegen 2030 1 miljard dApp-gebruikers zullen zijn.
Innovaties zoals zero-knowledge rollups zullen in gebruik de privacy en schaalbaarheid verbeteren. Daardoor zullen meer bedrijven het inzetten. Het bestuur zal inclusiever worden, met de integratie van AI-ondersteund stemmen en interoperabiliteit tussen ketens. Dit zal uiteindelijk leiden tot de ontwikkeling van wereldwijde gedecentraliseerde economieën.
OVHcloud en gedecentraliseerde blockchain
In het snel evoluerende landschap van gedecentraliseerde technologieën is een robuuste en betrouwbare infrastructuur van cruciaal belang voor succes. Deze sectie verkent de krachtige synergie tussen de enterprise-grade cloudoplossingen van OVHcloud en de veeleisende wereld van blockchain.
